Zespół Stevena Johnsona (SJS) to rzadka i poważna choroba, która atakuje skórę i błony śluzowe. Ten zespół zwykle powstaje w wyniku reakcji na lek, która rozpoczyna się objawami grypopodobnymi, a następnie bolesną wysypką przypominającą pęcherze na całym ciele. Co więcej, górna warstwa skóry obumiera, łuszczy się i goi po kilku dniach. Chociaż ta choroba może brzmieć obco dla Indonezyjczyków, SJS jest poważnym schorzeniem, które może zagrażać choremu. Nawet w ciężkich przypadkach choroba ta może prowadzić do śmierci. Aby uniknąć różnych powikłań, pacjenci z zespołem Stevena-Johnsona muszą natychmiast otrzymać odpowiednie leczenie. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć różne rzeczy na temat tej rzadkiej choroby.
Co to jest Zespół Stevena Johnsona (SJS)?
Zespół Stevena-Johnsona to poważna choroba, w której skóra i błony śluzowe nadmiernie reagują na leki lub infekcje. Ten zespół jest rzadką chorobą, która dotyka tylko 1-2 osoby na milion osób rocznie. Chociaż zwykle pojawiają się tylko łagodne objawy, czasami zaburzenie może pojawić się również w jamie ustnej, oczach, pochwie, drogach moczowych, przewodzie pokarmowym i dolnych drogach oddechowych. Zaburzenia w przewodzie pokarmowym i drogach oddechowych mogą wywołać martwicę lub śmierć komórek, co z kolei może prowadzić do zachorowalności, a nawet śmierci.
Zespół Stevena Johnsona zazwyczaj wywoływane przez stosowanie leków, których reakcje mogą wystąpić podczas ich stosowania lub do 2 tygodni po zaprzestaniu ich stosowania. Leki, które mogą wywołać pojawienie się zespołu Stevena-Johnsona, w tym:
- Leki przeciw dnie moczanowej, np. allopurynol
- Leki przeciwdrgawkowe i przeciwpsychotyczne powszechnie stosowane w przypadku napadów padaczkowych i chorób psychicznych, takie jak fenytoina, karbamazepina, okskabazepina, kwas walporowy, lamotrygina i leki barbiturowe
- Środki przeciwbólowe, takie jak acetaminofen, ibuprofen i sól sodowa naproksenu
- Antybiotyki, takie jak penicylina.
Ponadto zespół ten może być również wywołany przez niektóre infekcje wirusowe lub drobnoustroje. Mogą to powodować następujące infekcje:
- Wirus opryszczki opryszczki zwykłej lub półpaśca
- Zapalenie płuc
- HIV
- Wirusowe Zapalenie Wątroby typu A.
Z drugiej strony istnieje kilka czynników, które mogą zwiększyć szanse rozwoju zespołu Stevena-Johnsona, w tym zakażenie wirusem HIV, toczeń, osłabiony układ odpornościowy, wcześniejsze SJS i rodzinna historia tego zespołu. Przed zastosowaniem niektórych leków poinformuj lekarza, jeśli masz którykolwiek z tych czynników ryzyka. [[Powiązany artykuł]]
Przyczyny zespołu Stevena Johnsona (SJS)
Zespół Stevena-Johnsona (SJS) to reakcja alergiczna lub nadwrażliwość typu IV, która zwykle dotyczy skóry i błon śluzowych, o której wiadomo, że zwiększa ryzyko z powodu pewnych zmian genetycznych. Jedną z rzeczy, które mogą to wywołać, są narkotyki. Większość zmian genów, które występują, powoduje zmiany w układzie odpornościowym organizmu. Leki, które są często kojarzone jako czynnik wyzwalający ten zespół, są lekami powszechnie stosowanymi w leczeniu napadów, kamieni nerkowych i zapalenia stawów. Ponadto znane są klasy antybiotyków, takie jak sulfonamidy i newirapina, stosowane w leczeniu zakażenia HIV. Główną przyczyną jest obecność upośledzonej acetylacji w organizmie, np. u pacjentów z obniżoną odpornością (takich jak pacjenci zakażeni wirusem HIV) oraz pacjentów z guzami mózgu poddawanych radioterapii lekami przeciwpadaczkowymi. Powolna acetylacja powoduje niepełną detoksykację leków w wątrobie, co z kolei powoduje toksyczność wobec innych komórek układu odpornościowego. Ten toksyczny stan powoduje, że skóra łuszczy się i staje się zaogniona lub zaogniona.
Objawy zespołu Stevena Johnsona (SJS)
Zespół Stevena Johnsona często zaczyna się od objawów grypopodobnych i gorączki. W ciągu kilku dni na skórze pojawią się pęcherze i łuszczenie, które następnie złuszcza się i tworzy bardzo bolesny, przypominający oparzenie obszar skóry. Objawy te zwykle zaczynają się na twarzy i klatce piersiowej, a następnie rozprzestrzeniają się na inne części ciała. Ten stan może również uszkodzić błony śluzowe, w tym wyściółkę jamy ustnej i dróg oddechowych, co może powodować problemy z połykaniem i oddychaniem. Nawet bolesne pęcherze mogą również wystąpić na drogach moczowych i narządach płciowych, co utrudnia oddawanie moczu. Ponadto zespół Stevena-Johnsona często infekuje oczy, co może powodować podrażnienie, zaczerwienienie spojówki (błony śluzowej chroniącej białka oczu) i uszkodzenie rogówki. Rozległe uszkodzenia u osób cierpiących na ten zespół pozwalają na dalszy postęp infekcji, więc jest to bardzo niebezpieczne. Jednak u niektórych pacjentów diagnozuje się zespół Stevensa-Johnsona przed wystąpieniem objawów zaburzeń skórnych. Dlatego w kilku badaniach stwierdzono pewne wczesne oznaki i objawy SJS, na które należy zwrócić uwagę:
- Gorączka
- Ortostatyczny
- Częstoskurcz
- Niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie)
- Utrata przytomności
- Epitaksja
- Czerwone oczy (zapalenie spojówek)
- Rany w rogówce (owrzodzenia rogówki)
- Zakażenie pochwy lub sromu (zapalenie sromu i pochwy)
- Napad
- Śpiączka
Około 10 procent ludzi, którzy cierpią
Zespół Stevena Johnsona zmarł z powodu choroby. Tymczasem 50 procent cierpiących doświadcza śmiertelnego stanu. Długotrwałe skutki tego zaburzenia, a mianowicie zmiany koloru skóry, suchość skóry i błon śluzowych, nadmierne pocenie się, wypadanie włosów oraz nieprawidłowy wzrost lub utrata paznokci. W niewielkiej liczbie przypadków mogą wystąpić inne długotrwałe problemy, a mianowicie zaburzenia zmysłu smaku, trudności z oddawaniem moczu, nieprawidłowości narządów płciowych i zapalenie oka.
Leczenie Zespół Stevena Johnsona
Ponieważ
Zespół Stevena Johnsona Jest to nagły przypadek medyczny, wymagający natychmiastowej pomocy medycznej. Pierwszym krokiem, który podejmie lekarz, jest zaprzestanie stosowania niektórych leków lub leczenie infekcji, która powoduje ten zespół. Tymczasem leczenie, jakie otrzymają osoby cierpiące na ten zespół podczas intensywnej terapii w szpitalu, a mianowicie:
Uzupełnianie płynów i odżywek
Utrata skóry może powodować dużą utratę płynów ustrojowych, dlatego uzupełnienie płynów ustrojowych jest ważnym zabiegiem. Będziesz otrzymywać płyny i składniki odżywcze z sondy nosowo-żołądkowej, która jest wprowadzana przez nos do żołądka.
Zimne okłady mogą pomóc złagodzić pęcherze. Warstwa martwego naskórka zostanie powoli usunięta i przykryta bandażem, aby uniknąć infekcji. Możesz również potrzebować leczenia okulisty, jeśli ten zespół wpływa na twoje oczy.
Niektóre leki, które lekarze mogą podawać w leczeniu
Zespół Stevena Johnsona , mianowicie leki przeciwbólowe zmniejszające dyskomfort, leki zmniejszające stan zapalny oczu i błon śluzowych (sterydy do stosowania miejscowego) oraz antybiotyki kontrolujące infekcje (w razie potrzeby). Inne leki mogą być również potrzebne w zależności od ciężkości. Jeśli podstawowa przyczyna zespołu Stevena-Johnsona zostanie rozwiązana, a reakcja skórna ustanie, po kilku dniach nowa skóra zacznie odrastać w dotkniętym obszarze. Jednak w ciężkich przypadkach powrót do zdrowia może potrwać dłużej, nawet miesiące. Jeśli więc po zażyciu niektórych leków lub w przypadku narażenia na określone infekcje wystąpią objawy podobne do tego zespołu, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Czy można wyleczyć zespół Stevena-Johnsona (SJS)?
Zespół Stevena-Johnsona można wyleczyć, chociaż proces zdrowienia może się różnić w zależności od pacjenta. Jeśli przyczyna SJS zostanie usunięta, a reakcja skórna zatrzymana, uszkodzona skóra zwykle odrasta w ciągu 2-3 dni. Jednak całkowite wygojenie trwa zwykle od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od nasilenia objawów. Zmęczenie i brak energii są częste u pacjentów po kilku tygodniach wypisu ze szpitala. Należy jednak zdać sobie sprawę, że SJS może pojawić się ponownie, jeśli pacjent ponownie zażyje lek wywołujący SJS. Dlatego jeśli doświadczyłeś SJS, wskazane jest:
- Poznaj leki, które powodują reakcje SJS. Staraj się zapamiętać nazwę i informuj lekarza lub farmaceutę za każdym razem, gdy odwiedzasz lekarza.
- Powiadom pracowników służby zdrowia. Poinformuj pracownika służby zdrowia, takiego jak lekarz lub farmaceuta, o swojej historii SJS.
- Użyj bransoletki lub naszyjnika, który zawiera informacje zdrowotne. Jeśli masz problem z bezpośrednim poinformowaniem pracownika służby zdrowia lub zapobiegasz zapominaniu. Staraj się zawsze go nosić.
[[Powiązany artykuł]]
