Płacz może naprawdę zdenerwować rodziców. Zwłaszcza jeśli marudzenie trwa cały dzień bez powodu. Jeśli jest jeszcze dzieckiem, możesz zrozumieć, że płacz może być jego sposobem komunikowania się. A co, jeśli dziecko weszło w wiek szkolny, ale nadal dużo płacze lub płacze?
Przyczyny łatwego lub jęczącego płaczu dzieci
Crybaby to naturalna rzecz. Zwłaszcza, gdy Twoje dziecko ma mniej niż 2 lata. Ogólnie rzecz biorąc, dzieci w tym wieku nadal nie są w stanie lub trudno wyjaśnić, co sprawia, że płaczą. W rezultacie płacz jest sposobem komunikowania się. Wtedy, w wieku małych dzieci, przyczyną płaczu dzieci często mogą być różne przyczyny. Może jest głodny, zmęczony, szuka uwagi, czegoś chce, czuje się nieswojo, zestresowany, a nawet chory, przez co dziecko dalej się awanturuje. Dlatego ważne jest, abyś zaobserwował, czy maluch ma gorączkę, jest ranny lub odczuwa ból w jakiejkolwiek części ciała. Jeśli dziecko jest wystarczająco duże, np. w wieku szkolnym, przyczyną płaczu dziecka może być to, że szuka uwagi. Jednak zachowanie dzieci, które łatwo płaczą, z pewnością powoduje, że inni ludzie wokół nich stają się niespokojni. Nierzadko łatwo go nazwać płaczem. Jeśli tak jest, musisz wiedzieć, jaki jest powód płaczu. Jednym z nich może być to, że twoje dziecko ma wrażliwe uczucia lub twoje wychowanie dzieci jest inne i nieodpowiednie. Ponadto jęczące dzieci w wieku szkolnym mogą mieć problemy z rozwojem emocjonalnym. Jeśli często rozpieszczasz swoje dziecko, może wyrosnąć na płacz. Będzie to miało również wpływ na działania socjalizacyjne dzieci w ich środowisku społecznym. Dlatego rodzice nie powinni lekceważyć tych problemów. Powodem jest obawa, że dzieci będą miały później przeszkody w rozwoju i nawiązywaniu kontaktów towarzyskich w świecie zewnętrznym lub w przyszłości. Jak radzić sobie z płaczem?
Istnieje kilka sposobów, które rodzice mogą zrobić, aby poradzić sobie z marudzącymi dziećmi, w tym: 1. Zachowaj spokój i nie daj się ponieść emocjom
Wielu rodziców daje się ponieść emocjom, jest zdenerwowany i chce się złościć, widząc, jak ich dzieci nieustannie płaczą. teraz, należy tego unikać jako sposobu radzenia sobie z płaczliwymi dziećmi, ponieważ reakcja rodzica może zostać źle zinterpretowana przez dziecko. Dzieci mogą myśleć, że jest to zagrożenie i znak, że rodzice ich nie kochają. Zamiast tego musisz jak najszybciej się uspokoić i pomyśleć o uspokojeniu wybrednego dziecka. Spójrz jej w oczy i delikatnie zapytaj, co sprawia, że płacze i czego chce. Może ten sposób radzenia sobie z wybrednym i marudnym dzieckiem zajmuje dużo czasu, aby dziecko chciało odpowiedzieć i przestało płakać. Staraj się więc robić to powoli, aż dziecko przestanie płakać. 2. Daj ciepły dotyk
Kiedy dziecko marudzi, rodzice nie powinni mówić: „Nie płacz!” lub „Po prostu, dlaczego płaczesz? Bardzo jęczący." Zamiast sprawić, że dziecko przestanie płakać, to zdanie może sprawić, że dziecko będzie płakać dłużej. Musisz spojrzeć dziecku w oczy, mocno go przytulić i mówić łagodną intonacją. W ten sposób dziecko poczuje się przemyślane, a komunikacja, która istnieje, jest dwukierunkowa. 3. Unikaj łatwego dawania dzieciom tego, czego chcą
Poza tym, że niekoniecznie są w stanie powstrzymać płacz dziecka, dzieci faktycznie widzą, że płacz jest potężną bronią, aby przyciągnąć uwagę rodziców i uzyskać to, czego chcą. Może również używać okazjonalnego płaczu jako sposobu na manipulowanie tobą. Spróbuj więc powiedzieć dziecku powoli, na przykład: „Synu, jeśli płaczesz, mama/tata nie wie, czego chcesz” lub „No dalej, przestań płakać, czego teraz chcesz?”. Zajmując się tym upartym i marudnym dzieckiem, rodzic okazuje mu empatię, stwierdzając, że rozumiesz jego frustrację, ale to, czego chce dziecko, nie może być teraz zrobione. Ponadto dzieci nauczą się, że sposobem na zwrócenie uwagi rodziców i tego, czego chcą, jest mówienie wyraźnie, a nie płacz. 4. Spróbuj odwrócić uwagę dziecka
Jeśli Twoje dziecko nadal jest wybredne, spróbuj odwrócić jego uwagę. Możesz zaprosić dziecko do zabawy lub omówić z nim inne tematy, takie jak zabawki, które ma lub ciasto, które lubi. Jeśli uwaga dziecka zostanie rozproszona, przestanie jęczeć. Przytulanie dziecka może również poprawić jego nastrój. 5. Ustaw czas odpoczynku dziecka
Kolejnym sposobem radzenia sobie z płaczem jest ustalenie czasu odpoczynku dziecka. Tak, jednym z powodów płaczu dziecka może być to, że czuje się zmęczony z powodu braku snu lub robienia pewnych rzeczy. Tak więc, jeśli Twoje dziecko zaczyna stale płakać po południu przed snem, może być zmęczone i senne i chcieć szybciej odpocząć. 6. Poświęć więcej uwagi dzieciom
Jeśli jęczenie Twojego dziecka nie jest spowodowane zmęczeniem lub bólem, być może będziesz musiał zadać sobie pytanie. Czy ostatnio byłeś wystarczająco zajęty, aby Twoje dziecko łatwo płakać? Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, powinieneś zwrócić uwagę, przeznaczając więcej czasu z dziećmi na wspólną zabawę lub robienie innych rzeczy. 7. Oddaj pochwałę, jeśli dziecko przestanie płakać
Jeśli dziecko przestało płakać, chwal go. "teraz, mądre dzieci mama/tata już nie płaczą”. Chwalenie dobrego zachowania zachęci dzieci do zwracania na siebie uwagi w pozytywny sposób, dzięki czemu nie będą już marudzić. 8. Naucz dzieci odpowiednio kontrolować emocje
Kolejnym sposobem edukacji dzieci, aby były niezależne i nie marudne, jest nauczenie ich właściwego kontrolowania emocji. Na przykład, jeśli Twoje dziecko jest zły, ponieważ powiedziałeś mu, aby nie bawiło się na dworze w upalne dni, zachęć je, aby poradziło sobie z gniewem, robiąc coś innego, na przykład kolorując lub czytając bajkę. Pomoże to dziecku we właściwy sposób kontrolować swoje emocje. Ponadto może również pomóc w zapobieganiu ponownemu płaczowi dzieci. [[artykuły powiązane]] Jeśli powyższa metoda radzenia sobie z płaczkiem nie przynosi dziecku uspokojenia, a nawet zakłóca czynności i kontakty towarzyskie, może to oznaczać, że doświadcza ono zaburzeń emocjonalnych i poznawczych. Dlatego nigdy nie zaszkodzi skonsultować się z pediatrą, aby znaleźć przyczynę. Pediatrzy mogą udzielić wskazówek, jak radzić sobie z płaczem, kierując dziecko do psychologa lub doradcy dziecięcego.
