Bieganie to częstotliwość szybkich kroków, które podczas wykonywania sprawiają, że ciało ma tendencję do unoszenia się, ponieważ tylko jedna stopa stoi na ziemi na raz. W zawodach lekkoatletycznych bieganie dzieli się na pięć dyscyplin, a mianowicie bieganie krótkodystansowe, biegi średniodystansowe, biegi długodystansowe, biegi przez płotki i biegi sztafetowe. Każdy rodzaj biegania ma inne techniki i zasady. Oto pełniejsze wyjaśnienie dla Ciebie.
Bieganie w lekkiej atletyce
Sporty biegowe można podzielić na pięć, poniżej znajduje się wyjaśnienie i różnice w poszczególnych gałęziach.
1. Bieganie na krótkich dystansach
Bieganie krótkodystansowe rozpoczyna się od startu z przysiadu.Biegi krótkodystansowe to jedna z gałęzi lekkoatletycznych, w których rywalizuje się na dystansach 100 m, 200 m i 400 m. W biegach na krótkich dystansach osoby biorące udział w zawodach będą biegać z pełną prędkością (sprint), więc ten wyścig jest często określany również jako sprint. W biegu na krótkim dystansie stosowaną techniką startową jest start z przysiadu, a zawodnicy muszą postawić stopy na bloku startowym przed rozpoczęciem meczu. Sędzia da stopniowy sygnał, a mianowicie „Chętny”, „Gotowy” i „Tak”. Sygnał „Tak” można również wykonać za pomocą strzału z pistoletu. Na każdym etapie kija, biegacz zmienia pozycję ciała na starcie, które było całkowicie przykucnięte, aby stopniowo się wznosić. Gdy zabrzmi słowo „Tak” lub strzał, biegacz zacznie biec. W zawodach biegowych technika startu jest bardzo ważnym krokiem. Bo jeśli zawodnik popełni trzy błędy na starcie, może zostać zdyskwalifikowany z wyścigu. Zawody w biegach krótkodystansowych w głównych konkurencjach odbywają się w 4 etapach, a mianowicie I rundzie, II rundzie, półfinale i rundzie finałowej.
2. Bieg na średnim dystansie
Biegi średniodystansowe pokonują dystans 800 lub 1500 m. Kolejna gałąź biegania to biegi średniodystansowe. W lekkoatletyce biegi na średnim dystansie dzieli się na dwa dystanse, a mianowicie 800 m i 1500 m. Na biegu na 800 m stosowana technika to start z przysiadu. Tymczasem na dłuższych dystansach biegacze startują na stojąco. W przeciwieństwie do biegaczy krótkodystansowych, którzy po rozpoczęciu wyścigu mogą wykorzystać całą swoją siłę, biegacze na średnich dystansach, zwłaszcza ci, którzy pokonują dystans 1500 m, muszą dobrze radzić sobie z wytrzymałością i szybkością. Oto technika biegania na średnim dystansie, którą należy wziąć pod uwagę.
- Ciało powinno być zawsze zrelaksowane i zrelaksowane.
- Kołysanie ramion nie powinno być zbyt wysokie, jak przy bieganiu na krótkich dystansach.
- Podczas biegu pochyl się do przodu o około 15 stopni od linii pionowej.
- Stała długość kroku i szerokość nacisku na zamach w przód uda. Długość kroku musi odpowiadać długości nóg.
- Kolana wystarczająco uniesione (nie tak wysoko jak podczas sprintu).
Tymczasem technika startu stojącego w biegu na średnim dystansie jest następująca.
- Gdy sędzia ogłosi sygnał „Gotowy”, oczekuje się, że biegacze wykonają krok do przodu, stojąc prosto za linią startu.
- Gdy sygnał jest „gotowy”, biegacz ustawia lewą nogę z przodu, a prawą z tyłu, ale nie wszedł jeszcze na linię startu. Ciało jest pochylone do przodu.
- Na sygnał „Tak” biegacz zaczyna biec wolniej.
3. Biegi długodystansowe
Długodystansowy maraton biegowy ścigany autostradą Biegi długodystansowe w lekkiej atletyce to zawody biegowe na dystansie ponad 5000 metrów. Długodystansowe dystanse, które są często kwestionowane, to 5000 metrów, 10 000 metrów i maraton 42 195 metrów. Wyścigi długodystansowe na dystansach 5000 mi 10 000 m mogą być rozgrywane na torze stadionowym lub na autostradzie. Podczas biegu maraton odbywa się zwykle na autostradzie, ponieważ pokonany dystans jest bardzo długi. Podobnie jak w innych zawodach biegowych, o zwycięzcy biegów długodystansowych decyduje najszybszy czas dotarcia do mety. Jednak w praktyce biegacze długodystansowi muszą dobrze zarządzać swoją energią i oddechem, aby dobrze ukończyć bieg. Ponieważ mecz będzie trwał bardzo długo, technika oddychania w biegach długodystansowych odgrywa bardzo ważną rolę. Techniki oddechowe często używane przez biegaczy długodystansowych to:
- Oddychanie z ust
- Częste oddychanie brzuszne
- Biorąc krótkie, płytkie oddechy
- Oddychaj regularnie i rytmicznie
- Kontroluje oddychanie, słuchając dźwięków oddechu
Podczas biegania biegacze długodystansowi będą używać zewnętrznej podeszwy śródstopia jako wsparcia. Start stosowany w tym sporcie to start zatrzymany.
4. Bieg przekaźnika
Biegacze sztafetowi przekazują drążek następnemu biegaczowi. Bieg sztafetowy lub bieg ciągły to bieg biegowy, który odbywa się w zespołach, a każdy zawodnik w zespole musi pokonać określoną odległość, zanim przekaże drążek łączący wyścig (drążek sztafetowy) koledze z drużyny w przed nim. Proces ten będzie powtarzany kilka razy, aż ostatni biegacz w drużynie dotrze do linii. Drużyna biegaczy sztafetowych zazwyczaj składa się z czterech biegaczy, a mianowicie pierwszego biegacza, drugiego biegacza, trzeciego biegacza i czwartego biegacza. Jednak liczba biegaczy sztafetowych może być modyfikowana zgodnie z kryteriami zawodów na 2, 4, 8 lub więcej, o ile liczba ta jest parzysta. W oficjalnych zawodach liczba sztafet startujących w jednej drużynie wynosi zwykle 4 osoby. Często rozgrywane są wyścigi sztafetowe o wymiarach 4 x 100 metrów i 4 x 400 metrów. Oznacza to, że każda osoba w zespole musi przebiec 100 lub 400 metrów, zanim w końcu dotrze do kolegi z zespołu, który jest na następnej pozycji i da pałeczkę do kontynuowania wyścigu. Przyjmowanie i dawanie kijów w wyścigach sztafetowych nie może odbywać się arbitralnie. Poniżej przedstawiono znane techniki akceptacji pałki w biegu sztafetowym:
• Technika odbioru pałki poprzez widzenie (wzrokowe)
Biegacz, który otrzymuje kij, robi to biegając, jednocześnie obracając głowę, aby spojrzeć na kij podany przez poprzedniego biegacza. Odbiór kija w ten sposób odbywa się zwykle na liczbie 4 x 400 metrów.
• Technika otrzymywania patyków przez niewidzenie (niewzrokowe)
Biegacz, który otrzymuje kij, robi to biegnąc bez patrzenia na kij, który ma otrzymać. Sposób odbioru kija bez patrzenia jest zwykle stosowany w sztafecie 4 x 100 metrów. Ponadto dawanie i odbieranie pałki można również podzielić ze względu na kierunek, w którym jest ona wręczana, w następujący sposób:
• Technika dawania i odbierania kijów od dołu
Ta technika jest zwykle wykonywana, gdy biegacz trzyma kij w lewej ręce. Odbiorca przygotuje się do przyjęcia kija dłonią skierowaną w dół. Przed podaniem pałki biegacz niosący kij przechyli go od tyłu do przodu i poda od dołu, w kierunku dłoni odbiorcy.
• Technika dawania i otrzymywania patyków z góry
W tej technice dłoń odbiorcy będzie zwrócona do góry, a wręczający pałeczkę umieszcza pałeczkę zgodnie z kierunkiem dłoni odbiorcy. W biegu sztafetowym kije noszone lewą ręką będą również akceptowane przez lewą i odwrotnie.
5. Bieg na bramkę
Biegacze muszą przeskoczyć bramkę w biegu przez płotki.Sporty biegowe, które są wykonywane przez przeskakiwanie przez bramkę, nazywane są płotkami lub przeszkodami. Rywalizowane są trzy dystanse, a mianowicie 100 metrów dla kobiet, 110 metrów dla mężczyzn i 400 metrów dla kobiet i mężczyzn. W zawodach lekkoatletycznych na każdym torze zostanie ustawionych 10 płotków z następującymi zasadami:
- W biegu na 100 metrów przez płotki odległość od punktu startowego do pierwszego gola wynosi 1,13 metra, a od pierwszego gola do drugiego i tak dalej wynosi 8,50 metra. Odległość od ostatniej bramki do mety wynosi 10,50 metra.
- W biegu na 110 m przez płotki odległość od punktu startu do pierwszej bramki wynosi 13,72 m, a od pierwszej bramki do drugiej bramki itd. 9,14 m. Odległość od ostatniej bramki do mety to 14,02 metra.
- W biegu na 400 metrów przez płotki odległość od punktu startu do pierwszej bramki wynosi 1,14 metra, a od pierwszej do drugiej bramki 35 metrów. Odległość od ostatniej bramki do mety wynosi 40 metrów.
Tymczasem stosowany cel ma również pewne zasady, których należy przestrzegać, a mianowicie:
- Bramki muszą być wykonane z metalu lub innego odpowiedniego materiału.
- Wysokość bramki użytej w biegu na 100 m przez płotki wynosi 0,84 m, a dla 110 m musi wynosić 1,067 m. Dla kobiet na 400 metrów stosowana wysokość bramki wynosi 0,762 metra, a dla mężczyzn 0,914 metra.
[[Powiązany artykuł]]
Notatki z SehatQ
Istnieją różne gałęzie biegania w lekkiej atletyce, a każda z nich ma swoją własną technikę, którą należy opanować. Bieganie może być zdrową aktywnością fizyczną, a także ćwiczeniem sprawności fizycznej.
Bieganie krótkodystansowe rozpoczyna się od startu z przysiadu.Biegi krótkodystansowe to jedna z gałęzi lekkoatletycznych, w których rywalizuje się na dystansach 100 m, 200 m i 400 m. W biegach na krótkich dystansach osoby biorące udział w zawodach będą biegać z pełną prędkością (sprint), więc ten wyścig jest często określany również jako sprint. W biegu na krótkim dystansie stosowaną techniką startową jest start z przysiadu, a zawodnicy muszą postawić stopy na bloku startowym przed rozpoczęciem meczu. Sędzia da stopniowy sygnał, a mianowicie „Chętny”, „Gotowy” i „Tak”. Sygnał „Tak” można również wykonać za pomocą strzału z pistoletu. Na każdym etapie kija, biegacz zmienia pozycję ciała na starcie, które było całkowicie przykucnięte, aby stopniowo się wznosić. Gdy zabrzmi słowo „Tak” lub strzał, biegacz zacznie biec. W zawodach biegowych technika startu jest bardzo ważnym krokiem. Bo jeśli zawodnik popełni trzy błędy na starcie, może zostać zdyskwalifikowany z wyścigu. Zawody w biegach krótkodystansowych w głównych konkurencjach odbywają się w 4 etapach, a mianowicie I rundzie, II rundzie, półfinale i rundzie finałowej. 
Biegi średniodystansowe pokonują dystans 800 lub 1500 m. Kolejna gałąź biegania to biegi średniodystansowe. W lekkoatletyce biegi na średnim dystansie dzieli się na dwa dystanse, a mianowicie 800 m i 1500 m. Na biegu na 800 m stosowana technika to start z przysiadu. Tymczasem na dłuższych dystansach biegacze startują na stojąco. W przeciwieństwie do biegaczy krótkodystansowych, którzy po rozpoczęciu wyścigu mogą wykorzystać całą swoją siłę, biegacze na średnich dystansach, zwłaszcza ci, którzy pokonują dystans 1500 m, muszą dobrze radzić sobie z wytrzymałością i szybkością. Oto technika biegania na średnim dystansie, którą należy wziąć pod uwagę. 
Długodystansowy maraton biegowy ścigany autostradą Biegi długodystansowe w lekkiej atletyce to zawody biegowe na dystansie ponad 5000 metrów. Długodystansowe dystanse, które są często kwestionowane, to 5000 metrów, 10 000 metrów i maraton 42 195 metrów. Wyścigi długodystansowe na dystansach 5000 mi 10 000 m mogą być rozgrywane na torze stadionowym lub na autostradzie. Podczas biegu maraton odbywa się zwykle na autostradzie, ponieważ pokonany dystans jest bardzo długi. Podobnie jak w innych zawodach biegowych, o zwycięzcy biegów długodystansowych decyduje najszybszy czas dotarcia do mety. Jednak w praktyce biegacze długodystansowi muszą dobrze zarządzać swoją energią i oddechem, aby dobrze ukończyć bieg. Ponieważ mecz będzie trwał bardzo długo, technika oddychania w biegach długodystansowych odgrywa bardzo ważną rolę. Techniki oddechowe często używane przez biegaczy długodystansowych to: 
Biegacze sztafetowi przekazują drążek następnemu biegaczowi. Bieg sztafetowy lub bieg ciągły to bieg biegowy, który odbywa się w zespołach, a każdy zawodnik w zespole musi pokonać określoną odległość, zanim przekaże drążek łączący wyścig (drążek sztafetowy) koledze z drużyny w przed nim. Proces ten będzie powtarzany kilka razy, aż ostatni biegacz w drużynie dotrze do linii. Drużyna biegaczy sztafetowych zazwyczaj składa się z czterech biegaczy, a mianowicie pierwszego biegacza, drugiego biegacza, trzeciego biegacza i czwartego biegacza. Jednak liczba biegaczy sztafetowych może być modyfikowana zgodnie z kryteriami zawodów na 2, 4, 8 lub więcej, o ile liczba ta jest parzysta. W oficjalnych zawodach liczba sztafet startujących w jednej drużynie wynosi zwykle 4 osoby. Często rozgrywane są wyścigi sztafetowe o wymiarach 4 x 100 metrów i 4 x 400 metrów. Oznacza to, że każda osoba w zespole musi przebiec 100 lub 400 metrów, zanim w końcu dotrze do kolegi z zespołu, który jest na następnej pozycji i da pałeczkę do kontynuowania wyścigu. Przyjmowanie i dawanie kijów w wyścigach sztafetowych nie może odbywać się arbitralnie. Poniżej przedstawiono znane techniki akceptacji pałki w biegu sztafetowym: 
Biegacze muszą przeskoczyć bramkę w biegu przez płotki.Sporty biegowe, które są wykonywane przez przeskakiwanie przez bramkę, nazywane są płotkami lub przeszkodami. Rywalizowane są trzy dystanse, a mianowicie 100 metrów dla kobiet, 110 metrów dla mężczyzn i 400 metrów dla kobiet i mężczyzn. W zawodach lekkoatletycznych na każdym torze zostanie ustawionych 10 płotków z następującymi zasadami: 
