Dla tych z Państwa, którzy nie znają znaczenia szkół specjalnych, w rozporządzeniu rządowym Republiki Indonezji nr 72 z 1991 r. dotyczącym edukacji specjalnej wyjaśniono, że edukacja specjalna to edukacja przeznaczona specjalnie dla uczniów, którzy mają fizyczne i/lub lub zaburzenia psychiczne. Tymczasem według książki Edukacja dla dzieci ze specjalnymi potrzebami Profesora Wczesnej Edukacji Dzieci ze Specjalnymi Potrzebami, Yogyakarta State University, Suparno, Szkoły Nadzwyczajne (SLB) są formą edukacji dla tych, którzy mają trudności z ogólnym procesem uczenia się z powodu fizycznych, emocjonalnych lub psychicznych zaburzeń społecznych, ale mieć potencjalną szczególną inteligencję i talent. Należy podkreślić, że dziecko może uczyć się w szkole SLB, jeśli ma trudności z realizacją procesu uczenia się przy użyciu konwencjonalnych metod uczenia się.
Rodzaje Szkół Nadzwyczajnych
Rodzaje szkół specjalnych wyróżnia się na podstawie rodzajów zaburzeń, które są noszone przez uczniów. Oto kilka rodzajów SLB, które musisz znać. 1. Szkoła Specjalna A (SLB A)
SLB A to wyjątkowa szkoła dla dzieci z wadami wzroku. Dlatego metoda uczenia się w tej szkole musi być w stanie zachęcić uczniów do zrozumienia przedmiotu. Media edukacyjne w szkołach SLB A są zazwyczaj w formie książek w alfabecie Braille'a i magnetofonów. 2. Szkoła Specjalna B (SLB B)
SLB B to szkoła przeznaczona dla dzieci z wadami słuchu, czyli dzieci z zaburzeniami słuchu. W tej Szkole Specjalnej dzieci będą uczone komunikowania się poprzez odczytywanie ruchów ust. nauczyć się języka migowego za pomocą gestów ręcznych (wskazanie mowy)i uczenie się za pomocą pomocy z r (implant ślimakowy). 3. Szkoła Specjalna C (SLB C)
SLB C to wyjątkowa szkoła przeznaczona dla dzieci z upośledzeniem umysłowym lub dzieci o inteligencji poniżej średniej. Dzieci, które nie mają umiejętności przystosowania się do otaczającego środowiska, również mogą uczęszczać do tej szkoły specjalnej. Dlatego w tej szkole będą uczyć się, jak rozwijać się i nawiązywać kontakty towarzyskie, ponieważ dzieci upośledzone umysłowo mają trudności z socjalizacją i wycofywaniem się ze środowiska. 4. Szkoła Specjalna D (SLB D)
SLB D to szkoła specjalna dla dzieci niepełnosprawnych ruchowo, czyli tych, które mają braki w kończynach. Celem edukacji w tej Szkole Specjalnej jest rozwijanie potencjału każdego dziecka, aby uczniowie mogli być niezależni i produktywni. 5. Szkoła Specjalna E (SLB E)
SLB E to niezwykła edukacja szkolna przeznaczona dla osób z wadami wzroku. Tunalaras to zaburzenie, przeszkoda lub zaburzenie zachowania, które powoduje, że dzieci są mniej zdolne do przystosowania się zarówno do środowiska rodzinnego, szkoły, jak i otaczającej społeczności. Dzieci z wadą słuchu mają upośledzenie rozwoju emocjonalnego i społecznego lub obu. Aby rozwijać potencjał dzieci upośledzonych umysłowo, potrzebne są specjalne usługi i edukacja, aby mogły mierzyć swoje emocje i realizować swoje funkcje socjalizacyjne. 6. Szkoła Specjalna G (SLB G)
SLB G to szkoła przeznaczona dla dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną, czyli takich, które mają kombinację kilku zaburzeń. Osoby z niepełnosprawnością sprzężoną są zwykle mniej zdolne do komunikowania się, a nawet nie komunikują się wcale. Rozwój motoryczny dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną jest zwykle opóźniony. Dlatego dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną potrzebują różnych środków do nauki, aby zwiększyć poczucie niezależności u dzieci. Każda szkoła specjalna ma inne udogodnienia i metody nauczania, które są dostosowane do specjalnych potrzeb ich uczniów. Głównym celem dzieci ze specjalnymi potrzebami uczęszczających do SLB jest uzyskanie leczenia zgodnego z ich talentami, zainteresowaniami, zdolnościami i zaburzeniami. W ten sposób studenci i studenci mogą zyskać zdolność do samodzielności i umiejętności przydatne w ich życiu w przyszłości. [[Powiązany artykuł]] Czego uczy się w Szkołach Specjalnych?
W Szkole Specjalnej uczniowie i studenci otrzymają specjalne wskazówki i rehabilitację w zakresie zaburzeń, które mają. Udzielone wskazówki to pomoc dla uczniów i studentów w odnalezieniu się, przezwyciężeniu problemów związanych z niepełnosprawnością, zapoznaniu się ze środowiskiem i planowaniu na przyszłość. Tymczasem rehabilitacja to próba zapewnienia pomocy medycznej, socjalnej i umiejętności, aby dzieci mogły uczęszczać na edukację. Rehabilitacja medyczna obejmuje proces leczenia i przywracania zdrowia studentom lub studentom niepełnosprawnym, a także dostarczanie sprzętu pomocniczego lub wymiany ciała. Wreszcie resocjalizacja obejmuje zapewnienie poradnictwa społecznego, na przykład ukierunkowania na samodostosowanie i rozwój osobisty uczniów. Rehabilitacja ta jest zwykle prowadzona przez lekarzy ogólnych, specjalistów, logopedów, fizjoterapeutów, psychologów, pielęgniarki i pracowników socjalnych.
