Czy kiedykolwiek oglądałeś film Me Before You? Film, oparty na powieści Jojo Moyesa, przyciągnął uwagę publiczności, ponieważ poruszył temat eutanazji popełnionej przez bohatera. Eutanazja może nadal brzmieć dla ciebie obco. Ponieważ do tej pory nie ma jeszcze żadnych przepisów prawnych ani regulacji dotyczących eutanazji, które są stosowane i obowiązujące w Indonezji. W rzeczywistości wiele partii debatuje nad tym.
Czym jest eutanazja?
Termin eutanazja pochodzi z języka greckiego, a mianowicie
eu oraz
tanatos . Mowić
eu oznacza bez cierpienia, podczas gdy
tanatos oznacza śmierć. Zatem eutanazja oznacza łagodzenie cierpienia ludzi, którzy stoją w obliczu śmierci. Innymi słowy, eutanazja jest świadomym działaniem mającym na celu zakończenie życia kogoś, kto cierpi lub cierpi z powodu rozdzierającego bólu i nie ma nadziei na wyzdrowienie. Odbywa się to w szybki i bezbolesny sposób, aby ulżyć cierpieniu pacjenta. W niektórych krajach, w których eutanazja jest legalna, decyzja o wykonaniu tej procedury podejmowana jest na wniosek samego pacjenta. Decyzje może jednak podejmować rodzina lub personel medyczny, ponieważ pacjent jest bezradny.
Rodzaje eutanazji
Istnieje kilka rodzajów eutanazji do wyboru w zależności od różnych czynników, takich jak lokalne przepisy, zdrowie fizyczne i psychiczne, przekonania i osobiste preferencje. Rodzaje eutanazji m.in.:
Dobrowolna eutanazja to eutanazja, która ma miejsce, gdy pacjent prosi, wyraża zgodę lub zgadza się zakończyć swoje życie, szukając pomocy lekarza. Pacjent również w pełni rozumie, co się stanie i nie podejmuje tych decyzji pod presją lub wpływem innych.
Eutanazja niedobrowolna (niedobrowolna)
Eutanazja przymusowa to eutanazja, do której dochodzi, gdy decyzję o zakończeniu życia pacjenta podejmuje w imieniu pacjenta inna kompetentna strona, w szczególności członkowie rodziny. Dzieje się tak, ponieważ pacjent nie może sam się zgodzić ze względu na swój stan zdrowia, np. jest całkowicie nieprzytomny lub trwale sparaliżowany.
Eutanazja przymusowa to eutanazja, która ma miejsce, gdy pacjent, który może wyrazić zgodę, ale nie chce tego zrobić, ponieważ o to nie prosił lub nie chce umrzeć. Ta praktyka może być nazwana zabójstwem, ponieważ jest sprzeczna z wolą pacjenta.
Aktywna eutanazja to eutanazja, która ma miejsce, gdy osoba (pracownik służby zdrowia) działa bezpośrednio w celu zakończenia życia pacjenta, na przykład celowo podając śmiertelną dawkę środka uspokajającego.
Eutanazja bierna to eutanazja, która ma miejsce, gdy pracownik służby zdrowia działa pośrednio w celu zakończenia życia pacjenta. Zwykle osiąga się to poprzez zaprzestanie, wstrzymanie lub ograniczenie terapii, które utrzymują pacjenta przy życiu. Dodatkowo przepisując środki przeciwbólowe w większych dawkach. Z czasem dawki te mogą stać się toksyczne. [[Powiązany artykuł]]
W jakich krajach eutanazja jest legalna?
Dobrowolna eutanazja nie jest legalna w większości krajów na świecie. Tylko Holandia i Belgia zezwalają na taką praktykę. Tymczasem przymusowa eutanazja nigdzie nie jest zalegalizowana. Jednak niektóre kraje legalizują
samobójstwo wspomagane przez lekarza (PAS) lub samobójstwo wspomagane przez lekarza. Dzieje się tak, gdy pacjent ma diagnozę śmiertelnej choroby i cierpi tak bardzo, że prosi o zakończenie życia. W takim przypadku nawet pacjent będzie kontrolował, kiedy i jak umrze. Generalnie lekarz poda pacjentowi lek, którym można zakończyć jego życie. Lek należy zażywać samodzielnie, bez ingerencji innych osób. Ta praktyka jest legalna w kilku stanach Stanów Zjednoczonych, takich jak Oregon, Waszyngton, Kalifornia, Montana, Hawaje i inne. Ponadto jest legalny w Szwajcarii, Niemczech i Japonii. Jednak każdy kraj ma inne wymagania prawne w tym zakresie. Podczas gdy w samej Indonezji, w formalnym pozytywnym prawie prawnym w Indonezji, istnieją 2 formy eutanazji, a mianowicie eutanazja przeprowadzana na życzenie samego pacjenta oraz eutanazja przeprowadzana celowo pozwalając na to pacjentowi. Jest to wyraźnie uregulowane w artykułach 304 i 344 Kodeksu Karnego. Art. 344 Kodeksu karnego wprost stwierdza, że „każdy, kto odbiera życie innej osobie na żądanie tej osoby, co jest wyraźnie powiedziane ze szczerością, grozi kara pozbawienia wolności do lat dwunastu”. Tymczasem art. 304 Kodeksu karnego stanowi: „Kto umyślnie pogrąża lub pozostawia człowieka w stanie nędzy, chociaż zgodnie z prawem właściwym lub na podstawie zawartej umowy jest obowiązany zapewnić mu życie, opiekę lub utrzymanie. osoby, grozi kara pozbawienia wolności do dwóch lat, osiem miesięcy lub grzywna do czterech tysięcy pięciuset rupii. Wychodząc z tych dwóch artykułów, stwierdza się, że umyślne zabójstwo nawet na własną prośbę jest nadal karalne dla sprawcy. Dlatego w kontekście prawa pozytywnego w Indonezji eutanazja jest uznawana za czyn zabroniony.
