Psycholog, któremu udało się stworzyć najbardziej wpływową do tej pory teorię rozwoju człowieka, to Erik Erikson. Aspekt psychospołeczny kładzie nacisk na tę teorię, co oznacza, że charakter człowieka kształtuje się etapami przez całe jego życie. Teoria rozwoju psychospołecznego Erika Eriksona jest podobna do teorii Zygmunta Freuda. Nacisk kładziony jest jednak na doświadczenia społeczne od dzieciństwa do starości.
Etapy teorii psychospołecznej Eriksona
Erikson wierzy, że na każdym etapie życia ludzie będą mieli do czynienia z konfliktami, które mają duży wpływ na ich charakter. Ten konflikt może być pozytywny lub negatywny. Jeśli etap psychospołeczny w pewnym wieku można przejść dobrze, siła ego wzrośnie. Z drugiej strony, jeśli nie przejdzie prawidłowo, ten brak uczuć przeniesie się na dorosłość. Opis etapów psychospołecznych Eriksona dzieli się na:
1. Niemowlęta (urodzone-18 miesięcy)
Pierwszy etap teorii rozwoju psychospołecznego jest najważniejszy dla życia człowieka. W tej fazie konflikt będzie koncentrował się na zaufaniu lub
„zaufanie a nieufność”. Oznacza to, że rola otaczających ich osób jako opiekunów jest kluczowa. Jeśli opiekunowi uda się zapewnić pożywienie, uczucie, ciepło, bezpieczeństwo itd., ukształtuje się charakter osoby, która może ufać innym. Z drugiej strony, jeśli dzieci nie są konsekwentnie pielęgnowane, nie są emocjonalnie bliskie lub czują się zaniedbane, wyrosną na strach i nieufność wobec świata. Efektem końcowym tego procesu jest nadzieja lub
mieć nadzieję.2. Dzieci (2-3 lata)
Wchodząc w drugi etap, niemowlęta wyrosły na dzieci, które mają większą samokontrolę. Mało tego, dzieci również zaczynają być niezależne. Faza
nauka nocnika wystarczająco ważne, aby przejść przez fazę ”
autonomia vs wstyd i zwątpienie” ten. Erikson wierzy, że dzieci, które mają samokontrolę, automatycznie poczują się bardziej niezależne. Na przykład, kiedy możesz wybrać, co do jedzenia, ulubione zabawki, ubrania do noszenia. Efektem końcowym tego procesu jest pragnienie lub
Wola. Jeśli się powiedzie, dziecko będzie miało nad nim władzę. Jeśli ci się nie uda, poczujesz się zawstydzony i pełen wątpliwości.
3. Wiek przedszkolny (3-5 lat)
Na tym etapie dzieci zaczynają angażować się w gry i interakcje społeczne. Jeśli dobrze przez to przejdziesz, Twoje dziecko poczuje się zdolne do przewodzenia innym. Tymczasem ci, którzy zawodzą, często czują się winni, wątpią we własne umiejętności i rzadko przejmują inicjatywę. To jest faza
inicjatywa a wina„która kształtuje charakter człowieka, aby miał cel w życiu lub
cel, powód. Ten wynik można osiągnąć tylko wtedy, gdy dziecku uda się zachować równowagę, kiedy wyrażać inicjatywę, a kiedy współpracować z innymi.
4. Wiek szkolny (6-11 lat)
Dzięki interakcji społecznej dzieci zaczynają czuć się dumne, gdy coś im się udaje. W tym wieku szkolnym muszą stawić czoła wyzwaniom w postaci celów społecznych i akademickich. W fazie "
przemysł a niższość„To ci, którzy przez to przejdą, poczują się kompetentni. Z drugiej strony ci, którzy zawodzą, poczują się gorsi. Dlatego ostatecznym wynikiem tej fazy jest „
zaufanie" Dzieci, które w wieku szkolnym rzadko otrzymują uznanie lub wsparcie ze strony najbliższych, będą wątpić w ich zdolność do odniesienia sukcesu.
5. Nastolatki (12-18 lat)
Kolejna faza to „
pomieszanie tożsamości vs ról” wtedy nastolatki szukają tożsamości, która w dłuższej perspektywie wpłynie na ich życie. Nastolatkowie, którym się udaje, będą konsekwentni ze sobą, podczas gdy ci, którym się nie powiedzie, będą czuć się zdezorientowani swoją tożsamością. Ta tożsamość jest związana z przekonaniami, ideałami i wartościami, które kształtują charakter osoby. Jeśli się powiedzie, nastąpi ostateczny wynik w postaci
wierność, umiejętność współistnienia z oczekiwaniami i standardami społecznymi.
6. Wczesna dorosłość (19-40 lat)
Faza "
intymność vs izolacja” ściśle związany z relacją miłości z partnerem. Jeśli się powiedzie, ludzie mogą tworzyć silne relacje. Z drugiej strony, jeśli to się nie powiedzie, ktoś się zamknie. Biorąc pod uwagę, że każdy etap jest związany z poprzednim etapem, jest to również związane z tożsamością. Ludzie, którzy nie są pewni swojej tożsamości, częściej czują się samotni i przygnębieni. Ostatecznym wynikiem tego etapu jest
kocham.7. Dorośli (40-65 lat)
Będąc w fazie dorosłej, ktoś chciałby zrobić coś, co czyni go użytecznym. Jeśli się powiedzie, będzie poczucie użyteczności. Z drugiej strony, jeśli im się nie powiedzie, poczują, że ich zaangażowanie w świat nie jest znaczące. To jest faza
generatywność vs stagnacja" Efektem końcowym tej fazy jest troska lub
opieka. Ważną częścią tego etapu jest wszystko, od oglądania, jak Twoje dziecko dorasta, po uczucie bliskości z partnerem.
8. Dojrzałość (65 lat-martwy)
Na tym etapie człowiek zastanawia się nad tym, co robił, gdy był młody. Jeśli jesteś zadowolony ze swoich osiągnięć, poczujesz się wystarczająco. Z drugiej strony, jeśli nie będziesz zadowolony, poczujesz żal i rozpacz. Ostatecznym rezultatem tej fazy jest mądrość lub
mądrość. Ludzie, którzy są zadowoleni z tego, co robili w młodości, będą gotowi na spokojny koniec swojego życia. Teoria rozwoju psychospołecznego Eriksona nie oznacza, że aby ją zobaczyć, trzeba być całkowicie pozytywnym lub negatywnym. Najważniejsza jest raczej równowaga między tymi dwoma aspektami. [[Powiązany artykuł]]
Notatki z SehatQ
Niezależnie od krytyki czy znaczenia tej teorii dla ludzkiego życia, aspekt psychospołeczny jest czymś, co może pomóc w radzeniu sobie z różnymi konfliktami życiowymi. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o teorii rozwoju życia i jak zaszczepić właściwe wartości podczas edukacji dzieci,
zapytaj lekarza bezpośrednio w aplikacji zdrowia rodziny SehatQ. Pobierz teraz na
App Store i Google Play.
Pierwszy etap teorii rozwoju psychospołecznego jest najważniejszy dla życia człowieka. W tej fazie konflikt będzie koncentrował się na zaufaniu lub „zaufanie a nieufność”. Oznacza to, że rola otaczających ich osób jako opiekunów jest kluczowa. Jeśli opiekunowi uda się zapewnić pożywienie, uczucie, ciepło, bezpieczeństwo itd., ukształtuje się charakter osoby, która może ufać innym. Z drugiej strony, jeśli dzieci nie są konsekwentnie pielęgnowane, nie są emocjonalnie bliskie lub czują się zaniedbane, wyrosną na strach i nieufność wobec świata. Efektem końcowym tego procesu jest nadzieja lub mieć nadzieję.
Na tym etapie dzieci zaczynają angażować się w gry i interakcje społeczne. Jeśli dobrze przez to przejdziesz, Twoje dziecko poczuje się zdolne do przewodzenia innym. Tymczasem ci, którzy zawodzą, często czują się winni, wątpią we własne umiejętności i rzadko przejmują inicjatywę. To jest fazainicjatywa a wina„która kształtuje charakter człowieka, aby miał cel w życiu lub cel, powód. Ten wynik można osiągnąć tylko wtedy, gdy dziecku uda się zachować równowagę, kiedy wyrażać inicjatywę, a kiedy współpracować z innymi. 
Dzięki interakcji społecznej dzieci zaczynają czuć się dumne, gdy coś im się udaje. W tym wieku szkolnym muszą stawić czoła wyzwaniom w postaci celów społecznych i akademickich. W fazie "przemysł a niższość„To ci, którzy przez to przejdą, poczują się kompetentni. Z drugiej strony ci, którzy zawodzą, poczują się gorsi. Dlatego ostatecznym wynikiem tej fazy jest „zaufanie" Dzieci, które w wieku szkolnym rzadko otrzymują uznanie lub wsparcie ze strony najbliższych, będą wątpić w ich zdolność do odniesienia sukcesu. 
Kolejna faza to „pomieszanie tożsamości vs ról” wtedy nastolatki szukają tożsamości, która w dłuższej perspektywie wpłynie na ich życie. Nastolatkowie, którym się udaje, będą konsekwentni ze sobą, podczas gdy ci, którym się nie powiedzie, będą czuć się zdezorientowani swoją tożsamością. Ta tożsamość jest związana z przekonaniami, ideałami i wartościami, które kształtują charakter osoby. Jeśli się powiedzie, nastąpi ostateczny wynik w postaci wierność, umiejętność współistnienia z oczekiwaniami i standardami społecznymi. 
Faza "intymność vs izolacja” ściśle związany z relacją miłości z partnerem. Jeśli się powiedzie, ludzie mogą tworzyć silne relacje. Z drugiej strony, jeśli to się nie powiedzie, ktoś się zamknie. Biorąc pod uwagę, że każdy etap jest związany z poprzednim etapem, jest to również związane z tożsamością. Ludzie, którzy nie są pewni swojej tożsamości, częściej czują się samotni i przygnębieni. Ostatecznym wynikiem tego etapu jest kocham.
